---

Κάποτε, οι άνθρωποι, πίστευαν στην εικόνα. Και οι ζωγράφοι ερμήνευαν, καθοδηγούμενοι από τους εκάστοτε χορηγούς τους , την ιστορία. Από τον εικονογράφο του ιερατείου έως τον ζωγράφο της αυλής της κάθε εξουσίας . Ακόμα και για λογαριασμό του πελάτη τους σε δημοκρατικότερους καιρούς ή γενικά δέσμιοι στο τι πουλάει υπήρξαν τις περισσότερες φορές οι καλλιτέχνες . Αυτό όμως είναι ένα μεγάλο ,αλλά άλλο ,θέμα . Με την ανακάλυψη της φωτογραφίας ,το ρόλο της αξιόπιστης απεικόνισης , ανέλαβε η φωτογραφία απελευθερώνοντας σιγά-σιγά τη ζωγραφική από αυτή τη χρήση . Σιγά-σιγά όμως . Και αυτό παρόλη την επανάσταση που έφερε η φωτογραφία στην έντυπη πληροφόρηση αλλά και στο πορτραίτο . Για την έντυπη πληροφόρηση δεν είναι ανάγκη να πούμε τίποτα αλλά για το πορτραίτο , έτσι για την ιστορία , θα αναφέρω ότι οι πιο φανατικοί πολέμιοι της νέας ανακάλυψης υπήρξαν οι ζωγράφοι και ειδικά οι προσωπογράφοι . Η φωτογραφία ήλθε να τους πάρει , ένα μεγάλο κομμάτι της αγοράς. Αρκετοί ωστόσο από αυτούς άνοιξαν φωτογραφεία τελικά . Η φωτογραφία έλεγε , τώρα πια ,την αλήθεια κι έγραφε ιστορία . Αλλά και αυτό σήμερα δεν ισχύει πάντοτε ! Γιατί στις μέρες μας , όλο και περισσότεροι άνθρωποι , ανακαλύπτουν ότι ούτε η φωτογραφία λέει την αλήθεια. Ούτε και ο κινηματογράφος μπορεί να λειτουργήσει σαν ντοκουμέντο στις ειδήσεις ούτε η φωτογραφία , γιατί πέρα από το στημένο , υπάρχει τώρα και το ψηφιακά επεξεργασμένο . Τώρα όμως που η εικόνα μπορεί και να λέει ψέματα , τι θα γίνει; Ότι έγινε με τη ζωγραφισμένη εικόνα ή και με τον έντυπο λόγο ,για παράδειγμα , όταν οι άνθρωποι ανακάλυψαν ότι μπορεί να μη λέει την αλήθεια αλλά μπορεί και να είναι λογοτεχνία , ποίηση , τέχνη , προσωπική έκφραση ή οτιδήποτε άλλο . Φιλικά πάντοτε Πάν. Καρτσωνάκης